کبوتر پر داشت
دل نداشت
هره دل داشت
پر نداشت
آسمان باد داشت
کبوتر نداشت
باد آمد
به کبوتر دل داد
به هره پر
به آسمان کبوتر
و خودش
تنها رفت….
۱۴ مهر۱۳۹۲
۰
-
لوح، سپید بود.
میخواست بیازماید کوچ را، اشتیاق را،
ابتلا را، صید را و تسلیم را
سطرهایش مشتاق واژه بود
…. و واژه ها آمدند.
آرام و سبکبار….
حالا لوح، رد پای طپش دارد .
آن هم با طعم عطش
و من، می نویسم تا روزی که خدا
نقطه آخرین جمله را بر لوح بنشاند
اندیشه خود را به یادگار بگذارید